ΤΟ ΕΡΓΟ

Η Γουίνι, θαμμένη στα συντρίμμια της ζωής της, μέσα σε ένα απέραντο σύμπαν, προσπαθεί "να διάγει την ημέρα της". Μιλάει ακατάπαυστα. Ο Γουίλι σέρνεται τριγύρω και δίνει νόημα στη φωνή της Γουίνι, γιατί υπάρχει κάποιος που την ακούει. Δε μιλάει μόνη της στην ερημιά. 

Την Γουίνι δεν μπορούμε να την αντικρίσουμε με οίκτο, συγκατάβαση ή απόσταση. Είναι ένα από τα πιο συμπαθητικά πρόσωπα που έχει πλάσει το θέατρο. Μας αγγίζει συναισθηματικά με μια βαθιά, αλλά αμήχανη συμπάθεια, γιατί απλά συμπάσχει με τους βαθύτερους φόβους και τις ανησυχίες μας.

Το έργο είναι ένα ποίημα, αφιερωμένο στην αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης, στην ανάγκη να μοιραζόμαστε και να υπάρχουμε μέσω των άλλων, στη συνεχή φθορά των πάντων μέσα στον ατελείωτο χρόνο, στις καθημερινές συνήθειες και στα "πράγματα" που γλυκαίνουν τον χρόνο, στον αγώνα της επιβίωσης μέσα σε οποιοδήποτε εγκλωβισμό, σωματικό - ψυχικό - πνευματικό, με υπομονή και διεκδικώντας πάντα μια ακόμη ευτυχισμένη μέρα.

 

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Σάμιουελ Μπέκετ

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κανέλλος

Σκηνικά - Κοστούμια: Βαγγέλης Ζιλέλης

Φωτισμοί: Νίκος Βούλγαρης

Επιμέλεια κίνησης: Νατάσα Παπαμιχαήλ

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση - επιμέλεια: Νικηφόρος Χρυσολωράς

Βοηθός σκηνοθέτη: Καλλιόπη Καραμάνη

Τραγούδι: Μαρία Πλευρίτη

Στίχοι: Βαγγέλης Ζιλέλης

​